Trening sa opterecenjima je relativno bezbedan sa obzirom na nisku učestalost povređivanja... U poređenju sa drugim vrstama sportova kao sto su fudbal, skijanje, čak i sprint, rizik od povreda u treningu snage gotovo da ne postoji. Povredama su podložni oni koji u vežbanju sa oprerećenjem ne postuju određena pravila.
Vrste tkiva
Kada se govori o muskuloskeletnim povredama, ima se u vidu četiri vrste telesnih tkiva: mišić, tetiva, ligament i kost.
Mišićno tkivo je elastično i sposobno da izdrži ogromnu količinu naprezanja. Mišićna tkiva deluju kao opruge za telo tako sto amortizuju ogromnu količinu udara... Sprečavanje povreda mišića i zglobova zavisi od snage i elastičnosti mišića.
Povreda mišićnog tkiva se naziva istegnuće ili rapture. istegnuća mogu biti blaga, umerena ili teška. Teško istegnuće se zove ruptura ili potpuno kidanje mišića.
Tetivno tkivo
Tetive povezuju mišiće sa kostima. Tetivna zona mišića se snabdeva manjom količinom krvi od trupa mišića, pa samim tim povrede tetiva sporije zaceljuju.
Ligamentno tkivo
Ligamenti su neelastično tkivo namenjeno međusobnom povezivanju kostiju. Nalaze se oko zglobova, a kada se povrede, oni se ne kontrahuju kao mišićna tkiva kako bi zaštitila povređenu zonu.
Koštano tkivo
Kost je jedino tkivo u telu koje se, kada se povredi, samo popravlja potpuno istom vrstom tkiva. Na kostima mogu da nastanu pukotine usled nenormalnih vrsta naprezanja što dovodi do fraktura. Potpuni prelomi kostiju takođe se nazivaju fracture.
Prevencije od povreda
Opšta pravila u cilju prevencije od povreda su:
- obavezno zagrevanje pre treninga
-izbegavati preveliko naprezanje mišića da ne bi nastupila rabdomioliza
-slobodne tegove koristiti sa posebnim oprezom
-voditi računa o harmoničnom razvoju svih mišićnih grupa
-biti upoznat sa pravilnom tehnikom vežbanja
Pri treningu sa tegovima najviše treba obratiti paznju na lumbalni deo leđa. Donji deo leđa se često povređuje jer se izlaže prekomernom naprezanju i zbog nepravilne tehnike izvođenja vežbi. Bolovima u leđima može da doprinese i loše držanje tela. Međutim mnogo osoba imaju poremećaje kičme kao što su skolioza, kifoza i lordoza. Skolioza je nenormalno lateralno zakrivljenje torakalnog dela kičme koji vrši veliko opterećenje mišića gornjeg dela leđa. Mišići sa jedne strane su istegnuti, dok su mišići sa suprotne priklješteni. Kifoza se često naziva grbavost. To je prekomerno zakrivljenje gornjeg torakalnog dela kičme. Ovaj poremećaj izaziva naprezanje gornjeg trapezijusa, vratnog dela kičme i romboida. Najčešći poremećaj kičme je lordoza. To je preveliko zakrivljenje donjeg dela leđa, koji se naziva " ulegnuta leđa ". Slabi abdominalni mišići i loše držanje doprinose bolu u ovoj zoni. Da bi se sprečile povrede lumbalnog dela kičme, neophodno je što više smanjiti opterećenje kojem je izložen lumbalni deo kičme, odnosno jačati mišiće lumbalne regije. Pored jačanja mišića opružača kičme treba vežbati mišiće trbušnog dela zida. U treningu sa velikim opterećenjem mišići trbušnog zida zaslužuju posebnu pažnju. Ovi mišići stabilizuju trup i učestvuju u hodu i mnogim drugim pokretima. Dobro razvijeni mišići trbušnog zida pomažu da se održi pravilna funkcija unutrašnjih organa. Snaga ove mišićne grupe je takođe važna protiv nastanka trbušne kile (protruzije delova unutrašnjih organa kroz trbušni zid )
Povrede ligamenata kolena se često najviše plaše aktivne osobe. Koleno je nestabilan zglob i njegova dinamička stabilnost zavisi od snage mišića. Mišićna snaga treba da bude uravnotežena, tako da potkolenske tetive imaju 60 do 70% snage kvadricepsa. Zglob čašice, koji se naziva patelofemoralni zglob, predstavlja često mesto bola. Njega obično izazivaju dve stvari: smanjena elastičnost potkolenske tetive i lista ili nepravilno kretanje patele u femoralnom žlebu. Da bi se smanjilo naprezanje kvadricepsa, treba raditi na vežbama za elastičnost potkolenskih tetiva i listova.
