Škljocajući prst označava pojavu otežanog ili gotovo neizvodljivog pokreta savijanja prsta (fleksija prsta). Kada se fleksija prsta uz pojačani napor ili pasivno izvede, tada se čuje zvučni fenomen u vidu škljocanja, kada se pređe ili savlada prepreka, prst napravi trzaj i savija se dalje bez otpora.
Anatomska podloga je tendovaginitis stenosans fleksornih tetiva prstiju. Tetive mišića pregibača prstiju obmotane su vezivnom sinovijalnom košuljicom. Sinovijalni omotač tetive se naziva tendosinovijum ili tetivna vagina. Ova sinovijalna košuljica koja omotava tetivu olakšava klizanje tetive pri grčenju i opružanju mišića, tj. pri pokretima savijanja i opružanja prstiju. Tendosinovijum luči sinovijalnu tečnost koja svojom viskoznošću podmazuje tetivu i smanjuje trenje pri pokretima tetive. Tendovaginitis stenosans predstavlja zadebljanje tendovagine odnosno omotača tetive, čime se sužava kanal kroz koji tetiva prolazi. Oboljenje se najčešće javlja na tetivi srednjeg prsta i na tetivi pregibača palca. Nađeno je zadebljanje ili proširenje tetive fleksora pri prolazu kroz otvor tetivne vagine u korenu prsta, tj. na spoju prsta i šake. Nekada promena ne mora biti na tetivnom omotaču koji može biti uredne širine, već dolazi do zadebljanja same tetive. Oboljenje se češće pojavljuje kod žena, i to na desnoj ruci, što se može povezati sa ponavljanim mikrotraumama koje dovode do nakupljanja dogogodišnjih ponavljanih povreda na tetivnom aparatu i degenerativnih promena u vidu pojačanog zadebljanja vezivnog tkiva.
Ovo može biti povezano i sa sportskim traumatizmo i sindromima prenaprezanja (overuse povrede) kao što je u sportovima gde se pojačano koriste hvatovi i šake, npr bodibilding, veslanje, gimnastika. Ponavljanje trame i povrede tetiva dovode do nakupljanja mehaničkog stresa i promena na tetiama i njenim ovojnicama. Najviše sile trpe tetive srednjeg prsta i palca, zbog najvećeg anagažovanja u mehaničkoj funkciji šake.
Neoperativno lečenje podrazumeva prekid aktivnosti i primenu fizikalne terapije. Primenjuju se različite metode termoterapije, masaže, istezanja, lasera i ultrazvuka, a veoma je važno smanjenje aktivnosti. Od presudnog značaja je rano započinjanje lečenja. Što bolest duže traje, to su i degenerativne promene na tetivi i njenom omotaču više izražene. Kod upornih slučajeva može se razmatrati i instilacija kortikosteroida u tetivni omotač, što može biti dosta uspešno. Kod slučajeva koji ne reaguju na konzervativnu terapiju fizikalnim metodama, vrlo često je potrebno operativno lečenje koje se sastoji u uzdužnom presecanju tetivne ovojnice u području metakarpofalangealnog zgloba.
